سلام دریای تمام سراب های فاصله. سلام رود خروشان گونه های انتظار. سلام جاده ی بی انتهای نگاهعاشقی. سلام سلام سلام.
نمی دانم چرا هواشناسی دلم جمعه هارا بارانی پیش بینی می کند؟ کم لطفی نکرده ام اگر بگویم غروب های جمعه ات را به دنیا دلتنگی نخواهم فروخت. امروز وقتی غروب های دلتنگی ام را می شمردم فهمیدم تقویمم جمعه ها را کم آورده است. نمیدانم گلایه کنم یا نه اما کاش اگر این انتظار طول می کشید روز دیگری را برای آمدن انتخاب می کردی. تقویمم پر است از روز هایی که بی تفاوت از آنها می گذریم تا به جمعه برسیم. آنقدر جاده انتظارت طولانیست که گاهی دل دوگانه سوز محرم و رمضانم سوخت کم می آورد. کاش می شد اندکی سهمیه آزاد در کارت دلم شارژ کنی تا نکند در جاده انتظارت ریپ بزنیم. کاش پیمانکار جاده انتظارت اهل رشوه باشد تا فاصله را کوتاه تر انتخاب کند. کاش دزد ها تابلو های محدودیت سرعت جاده انتظارت را بدزدند. می بینی حتی برای آمدنت هم دست به گناه می شویم؟ می بینی حتی واژه انتظارمان هم نم کشیده است؟ می بینی چقدر هوای حال ما خراب و یخ زده است؟ آقاجان اگر کارنامه آخر هفته هایم نمره مشروطی دارد عیب از ماست. نکند جای آن نمره مشروطی لاک اشکی بچکانی. نکند لطف بسیارت ما را طلبکار کند. شاید طلبکاریم که می گویم بیا و بیا. غافل از آنکه ما در غیبتیم و شما سال هاست در انتظار مایی
چه جمعه هاکه یک به یک غروب شدنیامدی په بغض ها که درگلورسوب شدنیامدی
تمام طول هفته رابه انتظارجمعـــــــــــه ام دوباره صبح ،ظهــــرنه غروب نیــامــــدی
نظرات شما عزیزان:
